Organizacja szkolnictwa jest wprawdzie pomocniczym wymogiem dla treści nauczania , nie mniej wymogiem istotnym, a w III. RP zaniedbanym - poza niepotrzebną zmianą okresów nauczania (z czterech do dwóch), skali ocen (z czterech do sześciu) czy rozproszeniem ferii zimowych (z jednego terminu na cztery).

Trudno się oprzeć refleksji, że zmiany te nie były powodowane interesem podmiotów nauczania :

- dwa jedynie okresy ocenne zmniejszają z jednej strony niezbędny nadzór rodzicielski nad uczniem, zatem z drugiej strony – jego mobilizację;

- szersza skala ocen zwiększa z jednej strony absolutnie niepożądaną w wieku szkolnym rywalizację (tzw. wyścig szczurów), a z drugiej – zmniejsza możliwości stopniowania ocen (sic!), gdyż skalę nawet dwunastostopniową (od niedostateczny minus do bardzo dobry plus) zastępując sześciostopniową;

- rozproszenie ferii zimowych leży w pierwszym rzędzie w interesie komercyjnych organizatorów masowego wypoczynku, ale także w interesie tych „zapracowanych rodziców”, którzy chętniej cedują swoje obowiązki wychowawcze na instytucje oświatowe.

 

Organizacja edukacji winna zatem ulec zmianie i tę zawiera sposób organizacji Szkoły tercjarnej, oparty na następujących założeniach:

1. rok szkolny dzieli się na trzy, około 85-dniowe, okresy ocenne (trymestry):

- od 2 września do 25 listopada

- od 1 grudnia do 20 grudnia i (po feriach zimowych) od 16 stycznia do 14 marca

- od 20 marca do 20 czerwca (z uwzględnieniem kilkudniowej przerwy wielkanocnej);

2. ferie zimowe trwają od 21 grudnia do 15 stycznia;

3. po każdym z trzech okresów ocennych następuje pięciodniowy okres poprawiania uzyskanych ocen, przy czym

4. ocena trymestralna jest matematyczną sumą ocen z trójdzielonego przez nauczyciela materiału nauczania: w każdym z tych działów nauczyciel zobowiązany jest wystawiać każdemu uczniowi po trzy oceny (co daje dziewięć ocen w trymestrze);

5. oceny trymestralne wystawiane są w systemie od niedostateczny minus do bardzo dobry plus, przy czym

6. poprawa ocen w danym trymestrze jest możliwa tylko dla pojedynczej oceny (uczeń może poprawić po jednej, wybranej przez siebie ocenie z każdego działu materiału), po czym uzyskuje się - wg zasady, że dwa „plusy” podwyższają końcową ocenę trymestralną w danym dziale materiału, a dwa „minusy” ją obniżają – ogólną ocenę trymestralną (z trzech działów) wystawioną na tej samej zasadzie, z zachowaniem „plusa” bądź „minusa”;

7. zasada ta dotyczy także oceny rocznej, przy czym nie jest dopuszczalne jej poprawianie (matematycznej sumy ocen trymestralnych);

8. ocena roczna jest wyrażona wg systematyki dotychczasowej - od stopnia „niedostateczny” (dla matematycznej oceny końcowej „dwa” i „minus dwa”) do „celujący”(dla oceny końcowej „plus pięć”).

 

Nietrudno zauważyć, organizacja Szkoły tercjarnej zapewnia uodpornienie szkolnictwa na takie obecne w nim dzisiaj zakusy o charakterze patologicznym, jak:

- niedostateczna ilość czasu przeznaczonego na realizację programów nauczania (np. z powodu bezsensownego przeznaczania go na przedwakacyjne wyjazdy krajoznawczo-integracyjne)

- niedostateczna aktywność nauczycieli w zakresie częstotliwości oceniania

- niedostateczna mobilizacja uczniów wynikająca tak ze zbyt rzadkiego, jedynie dwusemestralnego oceniania ich postępów, jak i z rozbicia toku nauczania spowodowanego wydłużonymi okresami świątecznymi

- ingerencje rodziców w końcową roczną ocenę ucznia, dokonywane bez skonkretyzowanej świadomości o etapowych postępach w jego nauce.

 

Wprowadzenie zasad Szkoły tercjarnej - prosty stosunkowo zabieg organizacyjny - może te zagrożenia skutecznie ograniczyć.

---

tagi: ustrój 

	MarkS
	14 listopada 2018 21:33

12     1243    1 zaloguj sie by polubić